Danganropa en Zero Escape zijn ondertussen gevestigd als twee gevierde cultgames dus met een nieuw spel van de bedenkers waren de verwachtingen hoog. Of ze die ook waarmaken? Nou kort gezegd: nee.
World’s End Club verteld het verhaal van de Go-Getters Club. Deze groep komt op mysterieuze manier in een onderwater pretpark terecht nadat er een meteoriet inslaat op de Aarde. Na een ronde een Death Game te hebben gespeeld komen ze terug in een verlaten Japan en gaan ze op zoek naar overlevenden. In kleine groepjes zul je steeds meer te weten komen over de vele hoofdpersonages en hun krachten. En dat is meteen de kracht van World’s End Club.
Elk personage is namelijk flink uitgewerkt en naarmate je meer over hun te weten komt en hun relaties met de anderen des te meer duidelijk begint te worden hoe de club zo hecht is geworden. Niet alleen leer jij de personages beter kennen, ze gaan zichzelf ook beter leren kennen waardoor ze in een ‘Awakened state’ komen. Hun specialiteit verandert daardoor in een speciale kracht die je kunt gebruiken om verder te komen.
Dit klinkt gaaf en diepgaand, maar gameplay is dus waar het spel volledig de plank misslaat. De gameplay is een mix van platforming en wat puzzels, maar moeilijk is het op geen enkel moment. Daarnaast wordt gameplay elke 3 minuten wel weer voor een scene onderbroken wat de hele flow uit het spel compleet weghaalt. Terwijl een verkeerde keuze aan het begin meteen een game over scherm geeft heeft eigenlijk niets in het verdere spel een gevoel van uitdaging.
Het vervelende is dus dat het spel voor 50% uit het verhaal bestaat en voor 50% uit de gameplay die eigenlijk gewoon flink slecht is. Hierdoor is de complete balans weg en zal de gameplay ervaring voor velen een tergend langzame game opleveren.
De anime stijl waarvoor is gekozen past wel weer enorm goed bij het spel en het feit dat deze editie meteen het volledige spel is, geeft het bonus punten over de Apple Arcade versie. Eindelijk een antwoord na al die maanden over wat er aan het einde gebeurd.
