Twee jaar geleden bracht Hideo Kojima zijn allereerste spel uit sinds zijn vertrek bij Konami, tot vlak voor de release snapte eigenlijk niemand nog wat voor type spel het was en wat nou de bedoeling was. Eén ding was zeker, Kojima had al zijn krachten gebruikt voor een uniek spel. Na de release was de reactie gemixt, de ene persoon vond het bagger, de ander een meesterwerk. Nu is er een Director’s Cut uitgekomen voor de PS5 met verschillende verbeteringen.
Als één van de personen die amper tot niet door het originele spel heen kwam, ben ik terug in deze editie gedoken om te kijken of de veranderingen daadwerkelijk toegevoegde waarde hebben of dat het spel net zo goed niets had kunnen aanpassen. Hoewel sommige raar voelen voor de visie die Kojima ervoor had, bevallen de meeste upgrades best wel goed.
Sam heeft wat Quality of Life ontvangen
Eén van de grootste en fijnste aanpassingen van het spel is toch wel de toevoeging van de buddy bot. Deze robot maakt de core gameplay van Death Stranding totaal een andere ervaring en dat is voor vele een fijne toevoeging. Death Stranding staat namelijk bekend om flink lange wandelingen met een enorme lading pakketten en de buddy bot maakt dit wat verdraagzamer. Niet alleen kan die pakketten voor je dragen, hij kan ze ook op de automatische piloot bezorgen of jou zelfs meedragen. Dit voelt dus een beetje gek aan aangezien het de gameplay zo enorm verandert, maar het zorgt er wel voor dat je makkelijker door de vele missies heen kan komen.
Als je niet volledig af wilt hangen van voorwerpen kun je ook gebruik maken van de handige katapulten die halverwege het verhaal toegevoegd zijn. Deze handige bouwsels kunnen cargo een flink eind wegschieten om zo vervelende gebieden te kunnen omzeilen. Sam hoeft dan niet meer een heel eind te lopen met de vracht, maar zal toch deels het zelf moeten doen. Het probleem echter is hoewel het de gameplay stukken minder saai en tijdrovend maakt, maakt het het niet echt leuker. Het blijft een herhalingstrucje die je flink wat uren moet herhalen.
En dat is zonde want het onderliggende verhaal is waar je de genialiteit van Kojima naar boven ziet komen. Het complete verhaal is één groot geval van: ‘Huh, wat, hoe, waarom?’ Het is een constante verbazing over hoe het verhaal verder loopt en dat was het al vanaf de allereerste trailer. Het is een echt unieke vorm van verhaalvertelling voor een spel en eigenlijk denk ik dat het nog steeds beter past in een film zeker met de soort gameplay die het spel heeft.
Meer, meer, meer
Nu heeft de Director’s Cut naast de verschillende Quality of Life updates ook wat extra content. Zodat ook spelers met een complete PS4-save nog wat nieuws te doen hebben. Zo zijn er verschillende nieuwe vijanden en wat extra verhaal. Nu zijn deze toevoegingen samen met de PS5-enchanced features zoals haptic feedback nog steeds niet heel bijzonder voor wanneer je het spel al een keer hebt uitgespeeld, maar voor het tientje wat je betaald voor de upgrade het zeker waard (mits je het origineel leuk vond). Het geeft je namelijk net wat meer uitleg over de wereld die Kojima zo nauwkeurig heeft opgebouwd wat natuurlijk geweldig is voor de fans.
Tot slot brengt de definitieve editie van Kojima’s nog andere bonussen met zich mee. Zo is er een firing range waarop je alle wapens op je gemak kunt uittesten of in verschillende missies waarin je, binnen de tijd, specifieke missies moet halen. Ook zijn er verschillende minigame onderdelen toegevoegd zoals een racetrack, maar hiervoor kun je eigenlijk beter Gran Turismo voor opstarten (of een ander racespel).
