Sinds de aankondiging van Assassin’s Creed Nexus was het dé Assassin’s Creed waar ik het meeste interesse in had. Hoewel er veel projecten aankwamen, was dit een unieke nieuwe manier om de wereld te verkennen. Met drie populaire Assassins; Ezio, Connor en Kassandra zou het een interessante compilatie kunnen worden. Alleen door de gebrekkige promotie werd ik bang dat er weinig vertrouwen in het spel was. Gelukkig werd al snel het tegendeel bewezen.
In Nexus speel je als een hacker die voor the Brotherhood werkt, maar voor hun undercover bij Abstergo zit. Dominika Wilk is daar iets op het spoor en heeft jouw kunsten nodig om gedeeltes van een object te zoeken verspreid door de geschiedenis. Hiervoor heeft ze drie oude bekenden naar boven getrokken. Ieder in een nieuw en onbekend gedeelte van hun leven. Ezio twee jaar na de conclusie van Brotherhood, Kassandra 20 jaar na de concluderende Battle of Amphipolis. Connor is de enige die wel nog in de periode van de oorspronkelijke game zit. De burgeroorlog tussen de vrijheidsstrijders en de Britten in het toekomstige Amerika. Tussen missies door wissel je tussen personages. Meestal heb je twee a drie missies met één personage voor je doorwisselt.
Deze compactere levels en werelden voelen in het begin erg onwennig aan. Vooral omdat we gewend zijn van Assassin’s Creed dat je grote uitgestrekte werelden hebt. Zelfs in Assassin’s Creed 1 was de wereld al flink groot. Na het verwerken van de schok is het eigenlijk ook maar goed dat het niet te groot is. Al vind ik het wel jammer dat de verschillende extra mogelijkheden beperkt zijn. Je hebt wat uitdagingen en verzamelobjecten, maar ik mis net wat variatie er in. Ook hadden er van mij meer puzzels in de game mogen zitten want sommigen waren erg goed uitgewerkt. Zoals degene die de screenshot hierboven te zien is.
Gameplay voelt echt als Assassin’s Creed
Nexus voelt en speelt echt als een game binnen de franchise. Het is wel iets beperkter met verschillende tools, wereldgrootte en side quests, maar de kern is er nog steeds. Je kunt gebouwen op klimmen, door steden rennen met parkours en natuurlijk flink wat sluipen. De eerste keer dat vanaf een hoog punt springt voor een leap of faith voelt alsof je het nog nooit hebt gedaan. Ditzelfde ook voor de eerste moord met je hidden blade. Doordat de game je echt de bewegingen laat uitvoeren is de ervaring weer compleet nieuw. Zelfs aan het einde van de game was ik het niet beu om uit een bosje te sprinten om een snelle kill te krijgen.
De combat buiten het gebruik van je hidden blade wordt ondersteund door vier andere mogelijkheden die je langzaamaan vrijspeelt. Zo krijg je toegang tot smoke bombs, throwing knives, een pijl-en-boog en een gewoon wapen. Voor Kassandra en Ezio is dit een zwaard, voor Connor de welbekende Tomahawk. Naarmate je door de missies vordert zal je inventaris van pijlen, bommen en messen groter worden waardoor je steeds meer gedaan kunt krijgen. Het wisselen tussen wapens en tools gaat enorm soepel en voelt beter dan ik ooit had verwacht.
De game gaat ook heel slim om met geluid. Door middel van het gooien van objecten kun je guards afleiden. Dit kunnen flessen, bekers zijn, maar ook je tools kun je gebruiken. Of zelfs door je zwaard van een dak te laten vallen. Door deze kleine details, die je nauwkeuriger kunt bepalen dan met een controller, krijg je echt het gevoel dat alles wat je doet invloed heeft op je aanpak.
De game geeft je voor de gameplay ook de mogelijkheid om verschillende instellingen aan te passen voor accessibility. Zowel voor de besturing als comfort instellingen. Hierdoor kun je met beperkingen de game nog goed spelen en hoef je niet snel bang te zijn voor VR Sickness. Deze kun je ook allemaal volledig uitzetten mocht je daar geen last van hebben. Zelf heb ik er eigenlijk nooit last van, dus ik heb het hele spel zonder beperkingen doorgespeeld en dat beviel meer dan prima.
Niet perfect
Natuurlijk is de game niet 100% perfect, zo zijn er regelmatig kleine problemen met tracking. Soms op net onhandige momenten, maar het is geen megagroot probleem. Wat wel opvalt, is dat de game enorm zwaar is, zeker voor de al wat oudere Meta Quest 2. Dit was met zijn meer dan 17 GB downloadgrootte wel te verwachten, maar toch is het jammer dat de game enorm snel door de accu van de Quest heen gaat. Ik krijg alleen maar de laatste waarschuwing voor die uitvalt en wanneer je die mist is het al snel game over. Gelukkig wordt de game wel erg vaak opgeslagen dus het is ook geen enorme ramp als die uitvalt.
