Eén van de laatste films die gemaakt is onder het 20th Century label, eindigt de naam op een hoge noot of werkt deze verfilming niet door het gebruik van CGI?
The Call of the Wild vertelt het verhaal van de hond Buck. Buck is een grote hond die een luxe leven leidt en ook eet en doet wat die wilt. Tot de grote ergernis van zijn baasjes. Wanneer die een nacht buiten moet slapen als straf wordt hij ontvoerd en verkocht om als sledehond te gaan werken. Hierdoor komt zijn leven in een sneltreinvaart waarin hij van alles beleefd.
Hoewel het meeste van de film prachtig gefilmd is en mooi de goudkoorts neerlegt als onderliggend verhaal zorgt de CGI voor mindere momenten. Zo viel het meteen op dat Buck een computer gemaakt personage is en hoewel dat weinig uitmaakt in films als Jungle Book, Lion King etc. valt het hier zeker in het begin op een negatieve manier op. Na ongeveer een kwartier wen je er wel aan waardoor het niet meer storend is.
De dynamiek die tussen de Buck en de mensen bestaat, is geweldig om te zien en laat duidelijk zien waarom honden vaak als favoriete huisdieren wordt gezien. Al helemaal wanneer Harrison Ford (o.a. Han Solo in Star Wars) een groot deel van het verhaal wordt. Ford is namelijk geknipt voor de rol van de dronkaard Thornton en tilt de film qua niveau nog een stukje omhoog.
De film bevat enorm veel humor en de gemixte zaal (er waren aanwezigen van alle leeftijden) lag ook regelmatig in een deuk van een grappig moment. Het is dus een echte familiefilm die iedereen kan waarderen.
Conclusie
The Call of the Wild is een erg vermakelijke film waar af en toe de CGI toch wel afleidt. Het verhaal is niet ijzersterk, maar de humor en de verhaalvertelling maakt het meer dan goed. Nadat ik gewend was aan Buck heb ik eigenlijk constant met een lach op mijn gezicht gezeten en raad de film dan ook zeker aan. Al helemaal voor iedereen die van honden houdt.
