Atlus is de laatste jaren enorm lekker bezig. Veel van de games die het bedrijf uitbrengt doen het ontzettend goed. Denk aan Persona 5, Shin Megami Tensei V. Toen Metaphor: ReFantazio werd onthuld dachten velen dat het ging om een nieuwe Shin Megami Tensei. Dat is niet het geval, maar de verwarring was niet echt onterecht. De game ziet er uit als een typische Shin Megami Tensei en na het eerste uur gespeeld te hebben moet ik zeggen dat de gameplay er ook zeker niet voor onder doet.
Klassiek fantasie verhaal met klassenoorlog
Jij als speler speelt een personage die afkomt van een specifiek ras, de Elda. De Elda hebben bijzondere krachten en hierdoor worden ze ontweken door de gemiddelde andere inwoners van de wereld. Jij bent één van de laatste overlevende Elda, aangezien je ras uitgeroeid is in een vorige oorlog. Elda hebben bijzondere magie en worden daarom als tainted gezien. De meesten die je spreekt zullen je daarom ook als minderwaardig behandelen. Echter, jij hebt een belangrijke missie gekregen van The United Kingdom of Euchronia. Na de dood van de koning moet jij een manier vinden om de vloek op de prins van het koninkrijk te verbreken.
Om deze taak te beginnen geef je je op om onderdeel uit te maken van het leger. Hier word je eigenlijk meteen aangenomen en voor op pad gestuurd. Deze trainingsmissie gaat echter al meteen faliekant fout. De basis waar je heen gestuurd bent is namelijk bij aankomst aangevallen door monsters en je contactpersoon is nergens te bekennen.
Een goede setting
Een magisch koninkrijk is niet iets unieks binnen JRPGs, maar wat opvalt al meteen vanaf de eerste stad is hoe levendig de wereld voelt. NPC’s staan met elkaar te praten, soms over de staat van de wereld, maar ze kunnen ook reageren op jou (en dat is nu niet bepaald een positieve reactie). Of ze zijn gefrustreerd omdat een chauffeur ergens te lang over doet. Het voelt aan alsof de mensen in de stad echt een eigen leven leiden. Vanwege tijdgebrek ben ik niet te veel op onderzoek uitgegaan, maar ik ben zeker benieuwd naar hoe de inwoners inspelen op het verhaal en mogelijke lore van de wereld.
Sterke gevechten
Na dus een introductie van de stad en het aansluiten bij het leger ga je op missie. Wanneer alles fout gaat, zul je al snel in verschillende gevechten worden gegooid. Hoewel het over het algemeen klassieke turn-based gevechten zijn, verschillen ze wel in een paar manieren. Zo kun je de gevechten starten met een squad aanval. Dit is mogelijk wanneer een vijand je nog niet echt heeft opgemerkt en geeft je een flink voordeel. Niet alleen begin je meteen met een sterke aanval, je kunt meteen opnieuw aanvallen. De kans dat je vijanden hierna gestund zijn is ook nog eens hoog.
Wanneer je aanvalt, heb je de keuze tussen verschillende aanvallen zoals natuurlijk magie en fysieke aanvallen, aan het einde van onze tijd speelden we een nieuwe feature vrij waarbij je zelfs volledig van vorm kon veranderen. Hoe dit exact werkt weten we nog niet, maar het gaf de battle wel een flinke draai. Dus ik ben enthousiast om hier meer van te zien.
Ook heb je natuurlijk verschillende teamgenoten. In elk geval tijdens onze speeltijd was onze teamgenoot ook een nieuwe recruit van het leger, echter deze kijkt niet op je neer vanwege je afkomst. Hij is bijzonder vriendelijk en gaat dan ook zonder twijfelen de strijd met je aan. Wat opvallend is, is dat in elk geval tijdens onze tijd met het spel je teamgenoot niet door jou bestuurd wordt. Die acties waren dus volledig willekeurig. Zelf hoop ik wel op meer te mogen beslissen, want CPU’s vertrouw ik nu eenmaal niet.
Prachtige artstyle
Als Atlus iets goed kan zijn het prachtige virtuele werelden maken. Dat is hier ook weer het geval. De stylistische keuzes die gemaakt zijn door Atlus lijken perfect te zijn voor de game. De steden zien er uit alsof je door een schilderij heen beweegt en qua sfeer voelt het echt als een fantasie koninkrijk. Ook tijdens gesprekken is het artwork voor ieder personage erg goed en gedetailleerd gemaakt. Vooral tijdens cut-scènes valt het op hoe veel moeite er is gedaan. De kwaliteit hiervan is net zo hoog als die van een anime aflevering.
Hoewel ik dus maar een uur heb kunnen spelen was ook de eerste indruk van de muziek erg goed bevallen. Of het nu de heerlijke muziek is van de grote stad Gran Tad of de muziek tegen de boss. Ieder stukje muziek past perfect bij de situatie en omgeving. Spelers die graag met Japanse stemmen spelen (zoals ik) wees gerust, je kunt aan het begin meteen kiezen tussen Engels of Japanse gesproken teksten. De Japanse stemmen klinken in elk geval erg goed bij de game.
Voorlopige conclusie
Metaphor: ReFantazio heeft weer flink wat potentie. De demo die ik kon spelen was vanaf het begin van het spel en vandaar ook een goede introductie naar de wereld, het verhaal en de gameplay. Hoewel ik na het eerste half uur veel van het verhaal geskipt heb om meer gameplay te kunnen krijgen, lijkt het in elk geval weer goed in elkaar te zitten. De game komt volgende maand alweer uit en hopelijk bevalt de rest net zo goed als wat we nu hebben gespeeld.
