We gaan het in deze recensie hebben over de film “Once Upon a Time in Hollywood” van niemand minder dan regisseur Quinin Tarantino. Het is inmiddels de negende speelfilm van deze legende die ons keer op keer weer weet te verassen. De grote vraag is weet hij dat ook te doen met Once Upon a Time in Hollywood ?
Je gaat het weer lezen in een recensie van de jongerensite Planetzone.
Story
De film speelt zich af in Hollywood, eind jaren zestig en regisseur Roman Polanski en de zwangere actrice Sharon Tate zijn het perfecte koppel. Deze twee betrekken het huis naast dat van Rick Dalton, een tv-cowboy waarvan de carrière in een dip zit. Hij krijgt hier en daar nog rolletjes als schurk, wat een teken is dat dit een rit is naar het einde van zijn carrière als acteur. De stuntman van Rick genaamd Cliff Booth krijgt hij niet eens aan werk geholpen. In de tussentijd is oud Hollywood aan het doodbloeden en doen hippies hun opkomst in deze tijdperk. Kan Rick Dalton zijn carrière nog redden door zich aan te passen ?
Tarantino’s meest persoonlijke film
Quintin Tarantino had in een interview aangeven dat dit zijn meest persoonlijke film is van alle films die hij heeft gemaakt. Hij laat dit vooral zien om in zoveel mogelijk frames te reverseren naar bestaande films en popcultuur.
Het gaat pas echt knarsen op momenten dat een scène plotseling wordt stilgelegd voor een onnodige flashback die er puur voor een grapje in zit. Zo zien we Dalton eventjes in een rol die hij misliep: die van Steve McQueen in The Great Escape.
Quintin Tarantino past zulke grapjes toe met een hoop
zelfvertrouwen die de dissonantie voor de meeste mensen zal gladstrijken. Het
is zeker vermakelijk gebracht, maar er wordt al genoeg gespeeld met de
historische context.
Charles
Manson kan ook niet ontbreken in deze film ongeacht dat zijn rol klein is en de
focus vooral ligt op zijn moordlustige sekte, de Manson Family. Quintin
Tarantino kleurt het verhaal in met historische context, maar vergeet spijtig
genoeg mee te geven waarom. Deze historische context moet je dan net maar kennen,
anders snap je het wellicht niet.
De samenwerking in deze film van DiCaprio en Pitt is heerlijk om naar te kijken. Stuntman Booth (Pitt) is een nonchalante kerel voor de cruciale momenten. Je heb vooral medelijden met Dalton(DiCaprio) die een ongekend talent heeft om sukkelaar te spelen.
Hij hakkelt en zweet zich door de scènes heen waarin
hij zich als acteur aan belangrijke mensen moet verkopen en faalt. Juist door
het recht voor zijn raap te spelen zonder overdreven knipoog, etaleert DiCaprio
de humoristische ondertoon in zijn personage.
Margot Robbie schittert als Sharon Tate, die de hele film op een roze wolk leeft, maar heeft verder weinig diepgang in de film. Als je dan weet wat de echte Sharon Tate is overkomen snap je wel waarom hiervoor is gekozen. Vooral de kleinere bijrolletjes kleuren de film. Tarantino heeft leuke namen opgetrommeld die vrij kort voorbij schieten, maar in die vlaag krijgt bijna iedereen de kans om zijn stempel te drukken. Vooral de dreigende Dakota Fanning en de voor haar leeftijd veel te wijze Julia Butters maken indruk.
Conclusie
Once Upon a Time in Hollywood is een grote egoshow, maar quintin Tarantino heeft het recht zichzelf op de borst te slaan. Hij weet de boodschap weer op een spectaculaire en vermakelijke wijze te brengen. Once Upon a Time in Hollywood laat je op het puntje van je stoel zitten en lachen.
Once Upon a Time in Hollywood is verkrijgbaar op dvd, bluray en 4K bluray
