Lang voor de eerste consoles verschenen waren games veel simpeler van natuur. Er waren namelijk geen grafische elementen. Alles bestond uit tekst. Een computer toonde aan met tekst aan wat er in het spel gebeurde en welke opties je kon gebruiken. Eén van die spellen was Colossal Cave Adventure, een spel wat in 1977 verscheen en waar een speler een volledig grottenstelsel moest verkennen om schatten te vinden. Nu bijna 50 jaar later hebben de beroemde ontwikkelaars Ken en Roberta Williams een poging gedaan om het spel te remaken in 3D. Zowel voor klassieke PCs en Consoles als voor de Meta Quest 2 en Meta Quest Pro. Het omzetten van pure tekst naar een 3D-game is erg lastig en helaas nu ook niet goed gelukt.
Hetzelfde maar toch totaal niet
Vanaf het begin dat bekend werd dat het spel een nieuwe versie kreeg, werd al gecommuniceerd dat het in principe exact hetzelfde spel zou blijven. De puzzels, oplossingen, content, tekst en punten zouden precies hetzelfde blijven. Je zou alleen niet meer puur met tekst hoeven werken en nu volledig kunnen rondlopen. En dat is meteen een punt waar het mis gaat. Het spel leest namelijk alles voor alsof je blind bent. Bijvoorbeeld: “You are standing in wooden house, water is flowing in the corner.” Dit is handig voor een tekst game, maar nu voelt het alsof een accessibility optie permanent aan staat. Het is bovendien een accessibility optie die binnen VR niet logisch zou zijn.
De besturing is een mess
Aangezien moderne VR nog niet heel nieuw is, zijn er nog niet heel veel standaarden. Er zijn vaak een paar opties waaruit een speler kan kiezen voor het rondbewegen van de camera en het personage in het spel. Dit om cybersickness (ook vaak gezien als een vorm van motion sickness) tegen te gaan. Alleen de twee opties in het spel zijn beiden niet fijn. Beiden hebben een vervelende user experience. Zoals het draaien tijdens het lopen wat met de besturing soms onmogelijk gemaakt wordt. Je moet dan eerst stilstaan voor je kunt draaien. Ik ben normaal niet gevoelig voor cybersickness, maar nu verloor ik toch ook wel soms mijn balans.
Wereldbuilding zorgt voor minder immersie
Wanneer je een VR game speelt, wordt je over het algemeen meer in het spel gezogen. Je bent namelijk echt onderdeel van die wereld. Wat dan niet helpt, is hoe je in deze VR game met de wereld interact. Je hebt geen handen of lichaam, je ziet de controllers eigenlijk alleen maar. De een heeft een kompas en de ander het aantal punten wat je hebt verdiend. Wanneer je een voorwerp oppakt verdwijnt het meteen naar je inventory. En als je er één gebruikt zweeft het voor je.
Je bent dus erg afstandelijk van de wereld. Het helpt dan ook niet dat alle interacties met een soort laserpointer uit je rechter controller gedaan moeten worden. Het is als het ware een 360 graden point-and-click game. Iets wat totaal niet bij VR past. Zeker voor de hoge prijs van €39,99 is de soort polish erg slecht. Ik vraag me oprecht af of hier een QA test overheen is gegaan en dan vooral voor user experience. Het helpt dan ook niet dat de complete ervaring zo’n drie uur duurt.
