Eind vorig jaar konden wij al onze eerste indruk geven over One Piece Oddyssey. De game komt nu bijna uit en het is daarom nu tijd voor ons eindoordeel. Werden onze zorgen ontnomen of is het toch niet helemaal de Odyssey die we ervan hoopten? Het is tijd voor het eindoordeel voor de bekende Straw Hat Pirates.
Wat is nu One Piece
One Piece is één van de, zo niet dé, bekendste manga/anime-serie die er bestaat. Sinds 1997 volgt de serie Monkey D. Luffy en zijn bende piraten, de Straw Hat Pirates, in hun zoektocht naar de One Piece. Deze geheimzinnige schat is achtergelaten door een piratenkoning en wie deze als eerste vindt, wordt de nieuwe King of Pirates. Echter, na 25 jaar is er nog steeds geen indicatie waar de schat ligt en wat het precies inhoudt, maar dat maakt de avonturen er niet minder op. Er zijn dan ook al vele games en films uitgegeven op basis van de serie. Met One Piece Odyssey komt er echter een nieuw tijdperk aan. Het is voor het eerst dat er een RPG verschijnt van dit kaliber.
De zoektocht naar je herinneringen
Na een flinke storm stranden de Straw Hat Pirates op een onbekend eiland, een eiland wat later het legendarische (volgens Robin) Waford blijkt te zijn. Echter, nadat de groep gestrand is blijkt al snel dat hun schip volledig kapot is, dus besluit de groep van Luffy, Zoro, Sanji, Robin, Nami, Chopper, Usopp en Franky het eiland te verkennen. Al snel word je aangevallen door een guardian beeld. In eerste instantie kun je deze met gemak aan, maar een mysterieus persoon steelt alle krachten en herinneringen van het team. Waarna het dus tijd wordt om alles weer terug te vinden. Om alles weer te leren zul je verschillende kubussen moeten zoeken over het eiland heen en stukje bij beetje zul je daarmee herinneringen terug krijgen en dus ook krachten.
Sommige kubussen vind je tussendoor of na bepaalde gevechten, maar soms ook alleen van grotere baasgevechten. Dit zijn dan ook grotere kubussen die niet alleen meer krachten vrijspelen, maar ook nog eens het team transporteert naar herinneringen van avonturen die voorbij zijn.
Odyssey is dus een interessante mix tussen oud en nieuw, want alles op het eiland Waford is een gloednieuw verhaal, maar je komt regelmatig terug in oude bekende gebieden. Tenminste als je de serie volgt. Als iemand die niet heel actief One Piece volgt voelde het voor mij alsnog veelal nieuw aan, maar voor bekenden is dus niet de hele game een compleet nieuwe ervaring. Er zit dus ook een herhalingselement in. Toch zal de verhaalvertelling dusdanig overtuigend en goed zijn dat je je nooit gaat vervelen. Je wilt constant weten hoe het verder loopt. Zeker aangezien kleine aanpassingen het verhaal niet exact gelijk laat lopen met de ware gebeurtenissen.
Het helpt dan ook dat er gebruik wordt gemaakt van de originele stemmen en de artstijl goed past in de wereld van de oorspronkelijke manga en anime. Hierdoor zullen zeker fans ieder stukje van het spel kunnen opsmullen.
Geweldige gevechtmechanics
De gevechten is waar One Piece Odyssey het meeste schijnt. Deze zitten namelijk goed en slim in elkaar met mechanics die je niet vaak tegen komt. Iedere teamgenoot en vijand heeft een bepaald type en dat type is weer sterk tegen een ander type (of juist zwak), dit in de vorm van een driehoek zoals bij steen-papier-schaar. Dit specifieke onderdeel kom je in bijna iedere RPG wel tegen, maar de verdere uitvoering is wel interessant.
Ieder teamgenoot heeft een specifiek type dus. Zo is Nami snel, en is Luffy krachtig en door slim te spelen kun je deze krachten het beste gebruiken. Wanneer je namelijk een gevecht begint kunnen je teamgenoten op vier verschillende stukken in het speelveld staan. Soms tegenover een vijand en soms helemaal vrij waardoor je kunt kiezen welke vijand je aan wilt vallen. Wanneer er namelijk een vijand tegenover je staat kun je dat niet zomaar met ieder personage doen. Ook je vijanden hebben een specifiek type waardoor jij met je teamgenoot er sterk of zwak tegen kunt zijn. Hier begint het boeiende.
Wanneer iedereen op de goede plek staat kun je aanvallen. Dit kan op drie manieren. Normale aanvallen, Skills en Bond Attacks. Ieder type aanval heeft zo zijn voordelen. Zo kunnen skills meerdere vijanden tegelijk aanvallen, of iemand sterker maken. Deze kosten echter wel TP om te gebruiken. Zonder TP kun je geen skills gebruiken, maar gelukkig kun je makkelijk TP verdienen door een normale aanval uit te voeren.
Tot slot de Bond Move. Deze kun je af en toe in het spel vinden om aan je arsenaal toe te voegen en laat specifieke teamgenoten met elkaar samenwerken tot één combinatie aanval. Om dit te kunnen doen heb je drie voorwaarden. Eén van de benodigde spelers staat in het veld en start de aanval, alle spelers zijn bij bewustzijn en zouden kunnen aanvallen (geen verlamde personages dus). En tot slot moet je bond meter vol genoeg zitten. Iedere Bond Move heeft namelijk een prijs. De één zal maar één level op de meter kosten terwijl de ander er drie kost. Zodra je hieraan voldoet, kun je de aanval uitvoeren. Deze aanvallen zijn over het algemeen erg sterk en kunnen flink het tij doen keren in de lastigere gevechten. Echter, de meter, die je vult door andere acties uit te voeren in gevechten, vult niet heel snel dus je moet er wel mee oppassen.
Doordat je regelmatig nieuwe krachten kunt ontdekken blijft het spel enorm fris in de gevechten. Er zijn zoveel opties om te proberen dat het leuk blijft om te oefenen wanneer je gevechten hebt. Al werkt de moeilijkheidsgraad hier wat bij tegen. Hierover verderop meer.
Gekke beloningen en wisselende moeilijkheid
Over het algemeen is Odyssey geen lastig spel. Het is vaak eigenlijk te makkelijk. Gewone gevechten zul je weinig support en items nodig hebben, in alle uren dat ik het speelde eigenlijk bijna niet, maar soms zit er een enorme piek qua moeilijkheid in het spel. Je hebt dan een gevecht waarbij een tegenstander je in twee slagen K.O. kan maken en daarna krijg je weer een hele tijd gevechten waar je doorheen kunt gaan alsof het mieren zijn. Ik ben daardoor ook meer gebruik gaan maken van auto battles.
Wat me daarnaast erg tegenstond in het spel is hoe willekeurig experience toegekend wordt na gevechten. Bij sommige boss fights kreeg ik opeens bijvoorbeeld maar 700 experience terwijl ik vlak ervoor 3000 experience kreeg voor het verslaan van wat vleermuizen. Het duidelijkste voorbeeld was aan het einde van chapter 2. Hier moest ik een eindbaas twee keer verslaan en de eerste keer ging met gemak. Hij deed amper schade en ik ging op m’n gemak verder met hem verslaan. Hiervoor kreeg ik meer dan 40 duizen experience. Echter, hierna moest ik hem direct nog een keer verslaan. Ditmaal was hij niet alleen sterker qua aanvallen, ook deden mijn aanvallen regelmatig geen damage en anders een stuk minder dan ervoor. Ik had ook constant healing nodig aangezien mijn levens na twee aanvallen op zouden zijn. Oftewel een veel lastiger gevecht. Mijn totale opbrengst? 15k expperience… Dit was nog met een dramatic scene. Deze komen soms voor binnen gevechten en als je voldoet aan specifieke voorwaarden zoals het snel verslaan van een bepaalde vijand of met een specifieke teamgenoot je bonussen krijgt. Soms in het gevecht, maar vaak door middel van extra experience aan het einde van het gevecht. Het lijkt dus alsof het spel een beetje willekeurig bepaald hoeveel experience je krijgt en dat voelt nogal waardeloos.
Ik had meer van de wereld verwacht
De wereld waarin je rondloopt, voelt helaas ook na langer spelen niet geweldig aan. Zo voelt het verzamelen van voorwerpen traag aan en is ook het rondlopen niet altijd even soepel. Het niet kunnen springen over hele kleine obstakels naar een plek waar je moet kunnen lopen is bijvoorbeeld vaak niet mogelijk. Zo kun je niet bij een trap naar beneden springen. Wanneer je er aan gaat hangen kun je dan weer wel loslaten en alsnog snel beneden komen.
Hoewel ieder teamlid in de wereld een eigen kracht heeft, Luffy kan zijn armen gebruiken om voorwerpen kapot te maken of zichzelf naar een plek te trekken. Sanji kan ingrediënten vinden en Nami kan weer geld vinden. Voelt het een beetje onnodig. Het wisselen tussen personage is snel gedaan, maar meestal ook niet echt nodig. Af en toe zijn de krachten nodig om kleine puzzels op te lossen zoals wanneer je de lengte van Chopper gebruikt om in nieuwe gebieden te komen of Usopp zijn katapult om noten uit de lucht te schieten. Op zulke momenten merk je het goed.
Wat opvalt is dat de ontwikkelaars waarschijnlijk niet helemaal gewend zijn aan de scope van de gebieden. Het voelt namelijk vaak leeg en te groot aan. De verschillende gebieden zijn wel mooi vormgegeven, maar wanneer je in hoofdstuk twee veel door de woestijn aan het rennen bent en soms ook vooral van de ene kant naar de andere wordt het wel snel saai. Ja je kunt natuurlijk veel gevechten aangaan, maar het spel heeft geen moeilijkheidsgraad waardoor je al snel overpowerd wordt en je alle vijanden in één a twee rondes kunt verslaan per gevecht. Hierdoor ging ik regelmatig de gevechten uit de weg omdat het weinig nut had voor mij. Deze twee elementen kunnen al heel snel verbeterd worden door een betere moeilijkheidscurve te verwerken en het rondreizen makkelijker te maken. Je krijgt later wel toegang tot vervoersopties, maar die zijn alsnog erg beperkt.
