In een verrassende wending heeft Square Enix binnen een half jaar een tweede spel uitgebracht in de nieuwe Voice of Cards-serie. Deze serie werd vorig jaar redelijk onverwachts aangekondigd en gebruikt een unieke mix van D&D, Heartstone en RPG-elementen. Dit terwijl het een verhaal verteld wat geschreven is door Yoko Taro. Het eerste spel was redelijk kort, maar toch is het erg snel dat er een tweede spel is. Dus dan is de vraag: hoe goed is de kwaliteit hiervan?
Nee het is geen sequel
Hoewel de eerste trailer het mogelijk lijkt te suggereren, is het spel geen vervolg. Het is een compleet nieuw verhaal met nieuwe personages (die qua uiterlijk soms erg op personages uit het eerste deel lijken) die los staat van het eerste deel. In The Forsaken Maiden bezoek je een reeks eilanden die oorspronkelijk door Maidens beschermd werden. Echter is er iets goed mis aangezien de eilanden nu verwoest dreigen te worden. Samen met onder andere Laty, een meisje die nog geen Maiden mocht worden, ga je de wereld af om het onheil af te wenden.
Je merkt ook weer met dit verhaal dat Yoko Taro er flink mee bezig is geweest. Taro heeft een handje van om verhaallijnen enorm duister te maken terwijl je emotioneel wordt meegesleurd door de ervaringen van de hoofdpersonages. Zo ook in Voice of Cards. Je gaat echt meeleven met Laty en hoe zij groeit in haar rol. Zeker aangezien het verhaal een paar uur langer is dan het origineel is er ook meer tijd om de personages in het verhaal zich te laten ontwikkelen.
Meer van hetzelfde, maar toch anders
Veel van de gameplay lijkt sprekend op die van het vorige deel. Je hebt nu dan vier in plaats van drie teamgenoten, maar het concept qua gevechten is hetzelfde. De turn-based gevechten zijn er nog steeds, wel tegen nieuwe vijanden en met wat nieuwe opties, maar zeker niet minder uitdagend. Dit deel is zelfs net wat uitdagender en dynamischer. Zo kun je meer items meenemen en kunnen twee personages samen aanvallen. Ook zal je teamopbouw dankzij het spel regelmatig veranderen waardoor je tactischer aan de slag moet gaan. Voor degenen die het eerste spel niet hebben gespeeld zal ik hieronder nog kort de gevechten uitleggen.
In de meeste gevechten gaat het als volgt. Het snelste personage begint natuurlijk en geen enkel gevecht heb ik gehad dat de tegenstander mocht beginnen. Je begint met één gemstone die je kunt gebruiken, of je kiest één van de opties zonder gebruik hiervan. Dan is er één beurt voorbij en mag de volgende. Weer krijg je een gemstone en kun je de keuze maken wat je wilt doen. Spaar je liever door voor een extra krachtige aanval of is het tijd om de aanval in te zetten? Dit komt erg overeen met gameplay elementen uit spellen als Heartstone.
Sommige aanvallen hebben nog wat extra’s die kunnen bijvoorbeeld meer schade aanrichten of een status modificatie zoals freeze of attack down geven. Hiervoor moet je dan vaak een dobbelsteen gooien. Er is dus flink wat geluk nodig in het spel voor een perfecte run.
Het klinkt nogal overweldigend, maar je kan het erg snel leren en ook kun je in het begin het praktisch niet fout doen. Zeker als je goed op je items let.
Audiovisueel geweldig
Iets wat ze in volgende delen absoluut niet hoeven te veranderen is de grafische stijl en muziek. Net als het vorige deel is het spel enorm sfeervol. De unieke stijl past goed bij de gameplay en helpt mee aan de volledige spelervaring goed over te brengen. Voeg hierbij de muziek toe en je krijgt een enorme mix van ervaringen die je alleen met Voice of Cards kunt krijgen. Hoewel de gamemaster een nieuwe stem heeft gekregen doet ook deze acteur het geweldig, gelukkig maar want je hoort hem erg veel in het spel.
