Met Assassin’s Creed Origins brak Ubisoft een nieuw tijdperk voor de franchise aan. De wereld werd groter en volledig naadloos aan elkaar aangesloten. Met Odyssey werd dit nog een stap verder gebracht. Dit leidde echter tot een wereld die eigenlijk té groot werd. De grootste taak die Ubisoft nu dus had is het compacter maken van een nieuw deel zonder de verhaalvertelling te schaden. Na uitgebreid het spel te hebben getest moet ik zeggen dat het prima gedaan is.
Assassin’s Creed Valhalla volgt het verhaal van Eivor, een Viking die afhankelijk van je eigen keuze een man of een vrouw is. Zelf vond ik in Odyssey Kassandra beter opgezet, dus ook hier heb ik gekozen voor de vrouwelijke keuze (daarom dat er verder wordt verwezen naar Eivor met vrouwelijke voorvoegsels).
Het spel start redelijk snel op met de strekking en werking van Valhalla. Als Viking zul je namelijk heel veel gaan plunderen en veroveren. Niet alleen in het barre en besneeuwde Noorwegen, maar ook zuidelijker. Wanneer je adoptiebroer terugkomt van een jarenlange reis maak je kennis met de Hidden Ones en leer je wat over hun eeuwenlange strijd. Tijdens je missie om Engeland te veroveren voor jouw clan kom je steeds meer en meer te weten over de lange strijd en het is fijn om te merken dat Ubisoft nog steeds om het doorlopende verhaal geeft.
De saga van Eivor komt in de versnelling wanneer je aan land komt in het warmere Engeland. Al gauw blijkt dat ook andere landen dit gebied proberen te veroveren en dus een perfecte kans voor de meedogenloze Vikingen om zichzelf daar te vestigen. Waar Odyssey meerdere verhaallijnen door elkaar had lopen waardoor het soms onoverzichtelijk werd wat je nu precies moest doen en voor welk verhaal dat invloed had, heeft Valhalla hier geen problemen mee. Het verhaal is namelijk wat meer opgesplitst waardoor je wat gestructureerder de informatie meekrijgt.
Daarnaast heeft het team eindelijk het zijmissie-systeem gefixt. Normaal zag je door de golven van missies de fjorden niet meer. Voor sommige missies moest je vroeger regelmatig een langere tijd uittrekken. Nu zijn de missies een stuk beter opgezet waardoor het makkelijker wordt om dit even tussendoor te doen.
Wat wel onverwachts kwam in dit spel zijn de aanpassingen aan de gevechten. Het is nog steeds een RPG-stijl gevechtssysteem, maar dit keer is er stamina toegevoegd. Je kunt nu niet meer eeuwig blijven ontwijken. Bij elke harde slag of ontwijkingsmanoeuvre zal de balk een stuk leeg gaan. Wanneer die leeg is zul je bijna niets meer kunnen tot de balk weer helemaal gevuld is. Dit is zowel een goede als een slechte toevoeging. Vooral doordat de balk weer bijvult bij lichte aanvallen wat met stamina erg gek aanvoelt. Daarnaast heeft rennen en klimmen geen effect erop. Dit samen zorgt voor een vage werking waardoor het niet kloppend aanvoelt. Het zorgt er wel voor dat je slimmer moet nadenken over wat je doet wat ik persoonlijk wel weer een positief effect vind hebben.
Afgezien van het hebben van een Hidden Blade en de connectie met de Hidden Ones is er echter weinig gevoel van Assassin zijn. In Odyssey was dit al redelijk weg, maar door de raids en het hele karakter van de Vikingen is sluipen niet echt iets waar je snel aan denkt. Dat blijft toch wel tegenstaan, de hele Brotherhood wordt naar achteren geschoven.
Grafisch doet Valhalla waar Ubisoft voor bekend staat, prachtige graphics en details voor historische elementen. Op zo’n grote game als dit is het logisch dat er wat bugs in verschijnen, maar het valt in zijn totaliteit erg mee. Wat op de huidige generatie consoles erg opvalt is dat het respawnen en snel reizen enorm lang duurt. Vlak voordat ik deze review maakte ontving ik echter de PS5 en heb ik ook daarop even het spel uitgeprobeerd. De upgrade was nog niet live, maar ik merkte wel al direct kleine verbeteringen waaronder snellere laadtijden. Verwacht dus een veel fijnere versie op de nieuwe generatie.
Conclusie
Afgezien dat je merkt dat de PS4 en Xbox One generatie echt zijn grens heeft bereikt is Valhalla een voortreffelijke game. Het zet voort in de voetstappen van Odyssey en Origins en past ondertussen wat elementen aan. Niet alle veranderingen zullen geliefd zijn, maar het is goed om te zien dat de serie nieuwe dingen probeert.
Cijfer: 8.7
De review is op basis van de PS4 versie. Daarnaast is Valhalla verschenen op Xbox One (X), Series S|X, PC en vanaf de lancering van de console ook op de PS5 (19 november).
