Het is alweer vier jaar geleden dat het eerste deel van de remake van Final Fantasy VII verscheen. Dit tweede deel is nu exclusief verschenen voor de PS5 en zet het verhaal voort. De remake die na zo lang wachten verscheen, gaat dus nu eindelijk verder. Is het de vier jaar wachten waard geweest of heeft Square Enix zich verkeken met deze schaal? Gelukkig is de game zelf in ieder geval ijzersterk. Hoewel Square Enix het zo heeft opgezet dat je met deze game in kunt springen, raad ik dat enorm af. Deze game kun je eigenlijk alleen maar ten volste van genieten als je weet wat er vooraf is geweest.
Shinra op de achtergrond, Sephiroth voorop
Rebirth gaat verder waar Remake is gestopt. Sector 7 is vernietigd door Shinra, Sephiroth heeft zich kenbaar gemaakt en nu moet Cloud en zijn team op pad om Sephiroth te stoppen. Sepiroth wilt namelijk de planeet redden, maar wel door alles en iedereen er op te vernietigen. Het hoofddoel uit de vorige game, Shinra, neemt daardoor een beetje een achtergrondrol. Al zijn ze zeker regelmatig weer van de partij om je het leven zuur te maken. Hoewel de game een remake is van een gedeelte van de oorspronkelijke Final Fantasy VII, is de game geen exacte vertelling. Er zijn op verschillende momenten veranderingen tegenover het oorspronkelijke spel. Geen zorgen fans van het originele spel. Eén bepaalde gebeurtenis zal nog steeds voorkomen. Ondertussen heeft Cloud steeds meer last van zijn geheugen en hallucinaties waardoor ook op dat punt interessante gebeurtenissen voorbij komen.
De trip brengt je langs vele gebieden. Van de Grasslands tot de zonnige Costa del Sol of de geboorteplaats van Cloud en Tifa; Nibelheim. Alles komt voorbij in de zoektocht naar Sephiroth en een manier om hem te stoppen. Dit lijkt op sommige momenten misschien een beetje: volg de zwarte gewaden te worden, maar er is genoeg afwisseling. Zo is het verhaal misschien over het algemeen erg serieus, maar er wordt genoeg ruimte gemaakt voor humor, emotie en romantiek. Deze humor is soms zoals we gewend zijn enorm over de top zoals met personages als Dio in de Golden Saucer, maar soms ook erg droog wanneer Cloud een droge opmerking heeft. Zeker met de militaire parade in Junon heb ik meerdere keren hardop moeten lachen. Het is dus erg fijn om deze afwisseling te zien.
Gevechten zijn verder uitgewerkt
In Remake waren de gevechten al een geweldige uitvoering van het ATB-systeem waar de meesten wel mee bekend zijn. Door actieve acties te combineren met speciale vaardigheden die je moet opladen kon je al prachtige combo’s maken. Echter, nu is het nog wat beter geworden. Zo zijn de “Synergy Attacks” toegevoegd. Deze aanvallen laten je een speciale aanval gebruiken samen met iemand van jouw team. Hiervoor moeten beide personages een aantal ATB Gauges hebben gebruikt. Hoeveel is afhankelijk van de aanval. Het uitvoeren van deze aanvallen kosten geen gauges, maar zijn vaak erg handig. Zo kun je soms meer stagger toedienen, een hoger limit level bereiken, oneindige MP krijgen of je ATB Gauges in drie delen splitsen. Bovendien doen de meeste ook flink wat schade.
Door slim alle mogelijkheden te combineren en je teamgenoten aan te sturen krijg je erg gave gevechten. Zeker tijdens de boss battles is het enorm geweldig om te zien wat je allemaal kunt bereiken door tactisch te handelen en verschillende aanvallen te combineren. Het enige nadeel met gevechten is echter wel dat je soms in een flinke combo ook terecht kunt komen waar je niet uit kan komen. Soms raak je hierdoor in één klap praktisch al je levens kwijt.
Minigames tot in den treure
Deze game zit echt bomvol met minigames die je kunt spelen. Van een erg goed uitgewerkt kaartspel Queens Blood tot pianospelen, tactische spellen, racen en meer. Op zich zijn de meeste van deze spelletjes wel leuk ontworpen en uitgedacht, maar het pijnpunt hier zit hem in de verplichting. Veel van de spellen komen namelijk wel op een manier voorbij in het hoofdverhaal. Soms op zo’n manier dat je verplicht meerdere rondes moet spelen. En als je dan toch bezig bent is het ook wel handig om voor de beste beloning te gaan. Aangezien die beloningen regelmatig erg goed zijn.
In het begin is dat nog wel leuk, maar al snel voelt het als een vertraging van de flow van het spel. Een moment waar je uit de game gehaald wordt om maar wat opvulling te doen. Ik waardeer enorm de moeite die de ontwikkelaars in de goede uitwerking hebben gestoken. Echter had ik liever wat meer diepgaandere extra missies gehad. Zoals bijvoorbeeld de hoofdstukken waarvan 40% van de voortgang uit één gevecht en filmpjes bestaat verder uitwerken.
Open wereld, met vooral herhaling
Rebirth bevat een soort van open wereld. De enorme wereld waar je door heen trekt, bestaat namelijk uit verschillende open gebieden die je naar alle vrijheid kunt verkennen. Soms ben je door de voortgang van het verhaal gebonden aan één gebied, maar meestal kun je tussen de gebieden je verplaatsen. Tijdens het verkennen is er enorm veel te beleven. Van het verslaan van vele vijanden tot het helpen van Chadley om onderzoek te doen in het gebied. Natuurlijk kun je met verschillende missies ook verschillende inwoners van het gebied helpen.
In eerste instantie werd ik erg blij van de wereld. Zeker in de graphics modus ziet het er prachtig en kleurrijk uit. Er is wel een pop in aanwezig, maar niet enorm groot of irritant. Echter, naar mate het spel vorderde kwam hier steeds meer irritatie vrij. De wereld is op veel plekken erg leeg. Hoewel er een diversiteit is aan vijanden voelt het niet echt aan alsof het er veel zijn. Al snel nadat je de wereld betreedt ontmoet je Chadley, een cyborg die ook al in Remake zat. Hij vraagt je hulp met het verkennen van de wereld.
Zo moet je torens activeren, opgravingen doen, vechten tegen speciale vijanden en synchroniseren met lifesprings of een altaar voor een summoning materia. In het begin deed ik nog braaf alle objectives. Wat een stuk of 30 per gebied is. Echter, na de zoveelste toren voelt het te saai om het weer verder te doen. De enige reden waarvoor ik het uiteindelijk nog deed, is voor het vinden van de summoning altars. Dit om sterkere summoning materia te kunnen verkrijgen. Natuurlijk deed ik af en toe nog wel een objective er buiten. Vooral omdat het namelijk makkelijk is voor de fast travel.
Dit is zonde want de missies die je krijgt om inwoners te helpen zijn vaak wel leuk. Deze bieden wat diepgang naar de wereld, maar laat je ook je vriendschap/relatie met je teamgenoten verbeteren. Het brengt je soms naar speciale gebieden in de wereld en laat je bijzondere momenten meemaken tussen je teamgenoten. Bovendien krijg je er ook nog eens flink wat beloningen voor.
Constante sfeer door prachtige vormgeving en muziek
Final Fantasy VII Rebirth brengt een prachtige game naar je scherm. De grafische pracht en praal van de wereld geeft je levendige bossen en prachtige tropische gebieden tot uitgestrekte woestijnen. Zeker in cutscenes valt het weer op wat voor magie de grafische afdeling van Square Enix heeft neergezet. Ieder gebied is echt prachtig om te zien en de sfeer van de wereld wordt goed neergezet door middel van toepasselijke muziek. Zoals heerlijk rustgevend als epische klanken voor de uitdagende gevechten.
