Schattige dieren komen vaak genoeg voor in games. Of het nu met Untitled Goose Game is of met een spel met Capybara’s we houden van spellen met dieren. Nu is het de beurt aan de bijzondere diertjes, de Axolotl. In AK-xolotl kruip je in de huid van een schattige, maar gevaarlijke Axolotl.
In dit spel krijg je eerst een korte geanimeerde introductie met een voice-over die enorm op Sir David Attenborough lijkt waarin wordt verteld over de Axolotl’s en dat op een moment hun baby’s, de Axolittle’s, worden ontvoerd. Nu boeit dit ze niet heel erg, maar ook hun eten is verdwenen. Dat is reden voor oorlog met verschillende andere dieren in hun omgeving.
AK-xolotl is een roguelike shooter die met controllers gebruik maakt van beide sticks om het spel aan te sturen of van je muis en toetsenbord. Voor deze review heb ik op de pc gespeeld en moet zeggen dat de combinatie van een muis en toetsenbord fijner werkt dan een controller. Zeker voor het wisselen van wapen is het heel fijn aangezien je met de muis alleen maar je scroll wheel hoeft te gebruiken. Verder is de besturing sowieso simpel dus het is met beiden goed te doen.
Na een korte tutorial waar echt de minimale basics worden uitgelegd (een deel van de gameplay ook niet namelijk) is het tijd om echt op pad te gaan. Iedere keer wanneer je een run begint moet je vanaf een hub wereld de levels betreden. Hiervoor kun je nog eerst je begin wapen kiezen uit de wapens die je rustig aan steeds meer vrijspeelt.
Snelle en behendige gameplay
Een run door het spel heen is tot je de vijf biomes hebt doorkruist en de laatste baas hebt verslagen of tot je dood gaat. Zeker in het begin zul je waarschijnlijk vaak dood gaan tot je wat meer handigheid hebt gekregen in de gameplay, maar ook meer hebt vrijgespeeld. Dit geldt voor beide moeilijkheidsgraden die in het spel zitten.
In een run is het de bedoeling om verschillende kamers te doorlopen die bezaaid zijn met vijanden. Iedere run is de volgorde van kamers en mogelijke volgende kamers anders waardoor je nooit weet wat je exact tegen gaat komen. Een strategie is dan ook maar beperkt te gebruiken. Zo had ik namelijk de strategie om eerst een extra wapen te krijgen om daarna voor powerups te gaan zoeken. Maar soms kreeg ik kamers achter elkaar die optie niet. Terwijl andere keren ik ze bijna constant als optionele volgende kamer te krijgen. Hierdoor blijf je goed opletten wat het beste is om te doen.
Zoals dus al wel duidelijk is, heb je verschillende soorten kamers met beloningen. De kamers met een wapen icoon geven je een wapen, die met een ster geven je een passieve kracht en zo zijn er een stuk meer kamers. Aangezien niet van tevoren staat aangegeven waar de icoontjes voor staan zal ik dat ook niet verklappen, maar het zijn een hoop opties. Let er vooral op dat de kamers waar je merkt geen vijanden tegen te komen niet als level telt. Dit zijn een soort tussenkamers. Eén voorbeeld zijn de kamers met Axolittle’s. Op deze kamers kom ik later nog terug. De gameplay zelf is heerlijk snel en soepel. Je kunt je goed voortbewegen in de kamers en blijft eigenlijk altijd bezig, waardoor er geen saai moment is.
Hoewel in het begin de vijand diversiteit erg beperkt is, verandert dat al snel. In iedere biome zitten andere soorten vijanden met eigen aanvallen en nadat je de eindbaas van een biome een keer hebt verslagen zullen er meer typen vijanden verschijnen per biome. Dit helpt ook weer om het spel constant fris aan te laten voelen. Zelfs nadat je voor de zoveelste keer dood bent gegaan. De game geeft je namelijk wel een gevoel van progressie. En dat zie je goed in de hub wereld.
Hub wereld maakt de game flink diepgaand
De hub wereld waar je in begint vooraf aan iedere run is wat de game diepgaand maakt. Zo kun je dus je startwapen kiezen voor je begint (deze moet je eerst vrijspelen), maar zijn er ook andere elementen die je vrijspeelt. Zo kun je winkels vrijspelen die nieuwe krachten of wapens voor in de runs vrijspelen (deze zul je wel eerst moeten vinden in je run), het zijn dus geen permanente upgrades. Of kun je kijken naar alle vijanden, wapens en krachten die je ondertussen bent tegengekomen bij een stalletje met een journal. Hoe je ze exact vrijspeelt, ga ik niet onthullen, maar gelukkig doe je dat met enige regelmaat.
Wees een goede of slechte ouder
Dan is er nog één (of technisch twee) onderdeel wat in de hub wereld te vinden is. Zodra je een Axolittle in de game vindt kun je deze laten uitkomen en opvoeden. Door verschillende opdrachten met ze uit te voeren kun je ze liefde geven en wanneer het balkje gevuld is, kun je twee dingen doen. Of je laat ze opgroeien tot tiener Axolotls of je offert al hun geluk op voor hartjes. Welke je weer kunt inwisselen voor verschillende permanente upgrades. Zoals meer schade van je hoofdwapen, sneller herladen en meer. Zelf heb ik eerst zo snel mogelijk mijn upgrades gedaan waarna ik de Axolittles liet opgroeien. Je kunt ze namelijk na een rust periode gewoon weer gelukkig maken (en weer leegzuigen). Het is hier wel jammer dat de opdrachten erg simpel en saai zijn. Zeker aangezien de game zelf complexer is, zou je hier iets meer diepgang in verwachten. Ook had ik wel eens dat ik een Axolittle na het voeren per ongelijk liet opgroeien.
De opgegroeide Axolotls kun je na ze wat eten te geven speelbaar maken. Iedere volwassen Axolotl heeft een eigen design dus het is leuk om hier tussen af te wisselen. Maar de diepgang zit hem vooral in het aanpassen van iedere Axolotl. Je kunt namelijk zelf eten maken met ingrediënten die je in de kamers vindt. Het eten wat je maakt bepaald welke klasse de Axolotl wordt en met een dessert en koekjes kun je ze nog unieker maken. Er zijn ongelooflijk veel opties en ik zou dan ook zeker kijken wat het beste bij je past. Zo heeft de ene een vaardigheid die je kunt opladen om een leven terug te krijgen en een andere optie zorgt weer voor meer laserwapens die meer schade toebrengen aan vijanden.
Zeker niet perfect
Hoewel het spel echt een enorm leuke ervaring is, is de game zeker niet perfect. Er zijn namelijk veel kleine bugs en schoonheidsfoutjes die ik tegenkwam tijdens mijn playthrough. Hoewel twee hiervan redelijk gamebreaking zijn, ben ik er één van de twee maar één keer tegengekomen. De andere die ik consequent had, maakte de game alleen maar makkelijker voor mij. Verder waren het vooral kleine irritatiepuntjes die geen of amper impact hadden op de gameplay. De developer is ook hard aan de slag al om de game te verbeteren. Iets wat al goed te zien is geweest voor mij vanaf de Gamescom build tot deze versie.
